“Yıllarca süren bir hasret ve bilinmezliği işte böylesine yeniyorum.” Uğur Kaynar
9 Ağustos günü Burdur’un en uzak ilçesi Dirmil’de 13 kişilik bir grup olarak toplandık. Bu sıradan bir grup değildi. 1978 yılında Dirmil İlkokulundan, Kamile Yılmaz’ın sınıfından mezun olanlardı. Elbette hepsi bu kadar değildi ama herkesin uzak – yakın savrulduğu yerlerden, işini gücünü ayarlayıp gelmesi zordu. Kısa zamanda alınan kararla bu kadar olabildik.
Benim keyfimi hiç sormayın. Beş yıl gözüne baktığım, gözüme bakan canlarımla buluşmak düş güzelliğindeydi. Yüzler kocaman gülüyor, anılar sırayla paylaşılıyordu. En kocaman gülücük bendeydi. Ağzım kulaklarımda, torun torbaya karışmış öğrencilerim masamda. Benim için onlar, hâlâ küçücük, masum, tertemiz duygularla gözüme bakan yayla sümbülleriydi. Hepsi de candan ve samimi, sohbetlerine doyamadıklarımdı. Dirmil’in suyu, havası gibi duru ve serindiler.
Öğrencim olmasa da yakından tanıdığım Mehmet Şentürk de günümüze renk katarak, neşemizi, gülümsemelerimizi arttırdı. Çaldı, söyledi bizim için. Hiç nazlanmadan, emeğini esirgemeden müziğini yürekten paylaştı. Biz de gönül telini titreten türkülerde eşlik ettik. Oyun havalarında pistte hoplayarak oynadık. Hep birlikte neşelendik, hüzünlendik. O en güzel birkaç saatte ne ülkenin acılı durumu ne de dünyanın kanlı savaşları umurumuzdaydı. Kırlarda ip atlayan, top sektiren, beş taş oynayan çocuklardık. Dertsiz yaşamın deneyini yaptık, başardık, tadına doyamadık.
Günlerin getirdiği stresten birlikte arındık, çokça umutlandık. Sanki aradan kırk üç yıl geçmemişti. Sanki o sabah siyah önlüklü, beyaz yakalı çocuklardı onlar. Ben de yeni yetme, uçuk kaçık bir genç öğretmendim. Dirmil’i değil, ülkeyi, hatta dünyayı değiştirecek kadar güçlüydüm. O kadar acemi, o kadar umutlu ve öğrencilerimle sonsuz mutluydum. 9 ağustos 2022 günü hayatımın en büyük ödülünü aldım. O günden beri içim ışıl ışıl, umudum yemyeşil. Hepsi, nene dede bile olmuşlar ama benim çocuklarımdı. Size çok çok teşekkür ediyor ve seviyorum. Yıllar önce iyi ki birlikte yaşamın en güzel beş yılını geçirdik…